Zapatistas (EZLN): Για τα 20 χρόνια της επανάστασης

Declaration of War

Gloria Muñoz Ramírez

It all began with a declaration of war. The last option, they said, but a war. Many said then that it was all symbolic, that the weapons did not matter, that it was not a regular army, but a ragged group with sticks for weapons. But there was and is a war. Seven municipal headquarters were taken, then the doors of the prisons full of innocent indigenous were opened, municipal palaces, symbols of power and ignominy, were destroyed, lands, farms and livestock held by landlords and caciques were recuperated, police and white guards were disarmed, a prisoner of war was taken. And death, which already existed, was made visible.

So 20 years are not for nothing? It depends. It is now two decades since the EZLN began a path that was never intended to be just for them. Formed mainly of Tzotziles, Tzeltales, Tojolabales, Choles, Zoques, and Mames, they were not born with purely indigenous claims. From their beginning (November 1983 and even before) they spoke of a national struggle. In 1983 the EZLN were asking “how do we secure good health, good education, good housing, for all Mexico? It is a very big commitment. And then we saw it too. In those first 10 years we acquired a lot of knowledge, experiences, ideas, and ways of organizing. And we thought: how will the people of Mexico receive us (because we were not calling them civil society)? And we thought they were going to receive us with joy because of course we were going to fight and die for them, because we want freedom, democracy and justice for all. But at the same time we thought, how will it be? Are they going to accept us?” the now subcomandante Moisés, Tzeltal commander, visionary and revolutionary, recalled a few years ago. The moment came on the 1^st of January 1994. The war surprised the world. And the emergence of a civil society with which they have been meeting for 20 years… If there is anything to characterise the movement it is its stubbornness in initiatives which, though they may not have happy endings, what matters is to walk them, not to surrender. Today the Zapatistas are the same and different. They are the same because their claims are as valid as before. They are different because the years take their toll, the years do not pass with impunity. Mexico also is different and is the same. The Salinismo which received them in 1994 is now known by another name. The plunder does not end. No one denies that the Zapatistas dealt the most severe blow to a system that swallows everything. Their “Ya Basta!” was devastating. They continue to be a very vigorous struggle in a world taken over by party negotiations that deliver everything.

The autonomous organization of their peoples, in a way unique in the world, is one of their most notable achievements. Not the only one. Making this the Zapatista legacy is not to see the national and global resonance of a movement that reached its 20th anniversary (30 since its birth) without surrendering. Can anyone say the same without a little embarrassment?

Los de Abajo (Those from Below)
http://www.jornada.unam.mx/2013/12/28/index.php?section=politica&article=006o1pol

Dorset Chiapas Solidarity

Κήρυξη Πολέμου

Gloria Muñoz Ramírez

Όλα άρχισαν με την κήρυξη ενός πολέμου. Η τελευταία επιλογή, είπαν, αλλά ενός πολέμου. Πολλοί είπαν τότε ότι όλο αυτό ήταν συμβολικό, ότι τα όπλα δεν είχαν καμία σημασία, ότι δεν ήταν ένας τακτικός στρατός, αλλά μια ομάδα κουρελήδων με ραβδιά για όπλα . Αλλά ήταν και είναι ένας πόλεμος. Επτά δημοτικά κτίρια κατελήφθησαν, μετά άνοιξαν οι πόρτες των φυλακών που ήταν γεμάτες από αθώους ιθαγενείς,  δημοτικά παλάτια – σύμβολα εξουσίας και ντροπής – καταστράφηκαν, γαίες, αγροκτήματα και το ζωικό κεφάλαιο που κατέχονταν από γαιοκτήμονες και αφεντικά της πολιτικής  ανακτήθηκαν, η αστυνομία και λευκοί φρουροί αφοπλίστηκαν, πιάστηκε ένας αιχμάλωτος πολέμου. Και ο θάνατος, ο οποίος ήδη υπήρχε, έγινε ορατός.

Έτσι, 20 χρόνια είναι για το τίποτα; Εξαρτάται. Είναι τώρα δύο δεκαετίες από τότε που ο EZLN άρχισε μια πορεία που ποτέ δεν είχε την πρόθεση να είναι μόνο γι’ αυτόν (τους ανθρώπους του). Έχοντας σχηματιστεί κυρίως από Tzotziles, Tzeltales, Tojolabales, Choles, Zoques και Mames, δεν γεννήθηκε με καθαρά αυτόχθονες αξιώσεις. Από την αρχή του (Νοέμβριος 1983, και ακόμη πιο πριν) μίλησε για ένα εθνικό αγώνα . Το 1983 ο EZLN ρωτούσε « πώς θα εξασφαλίσουμε καλή υγεία, καλή εκπαίδευση, καλή στέγαση, για ολόκληρο το Μεξικό; Είναι μια πολύ μεγάλη δέσμευση. Και τότε το είδαμε και εμείς. Σε αυτά τα πρώτα 10 χρόνια αποκτήσαμε πολλές γνώσεις, εμπειρίες, ιδέες και τρόπους οργάνωσης. Και σκεφτήκαμε: πώς θα μας δεχτεί ο λαός του Μεξικού (επειδή δεν τους αποκαλούσαμε κοινωνία των πολιτών); Και νομίζαμε ότι επρόκειτο να μας υποδεχτούν με χαρά διότι φυσικά επρόκειτο να πολεμήσουμε και να πεθάνουμε γι ‘αυτούς, γιατί θέλουμε την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη για όλους. Αλλά την ίδια στιγμή σκεφτήκαμε, πώς θα είναι; Θα μας αποδεχτούν;» θυμόταν πριν από λίγα χρόνια ο τωρινός υποδιοικητής Moisιs, o Tzeltal διοικητής, οραματιστής και επαναστάτης. Η στιγμή ήρθε την 1η Ιανουαρίου του 1994 . Ο πόλεμος εξέπληξε τον κόσμο. Και η ανάδυση της κοινωνίας των πολιτών με την οποία συναντιούνται εδώ και 20 χρόνια … Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει το κίνημα είναι το πείσμα της σε πρωτοβουλίες οι οποίες, αν και μπορεί να μην έχουν αίσιο τέλος, αυτό που έχει σημασία είναι να τις περπατάμε, να μην παραδινόμαστε. Σήμερα, οι Ζαπατίστας είναι ίδιοι και διαφορετικοί. Είναι οι ίδιοι, γιατί οι απαιτήσεις τους είναι το ίδιο επίκαιρες όπως και τότε. Είναι διαφορετικοί, γιατί  τα χρόνια παίρνουν το φόρο τους, τα χρόνια δεν περνούν με ατιμωρησία. Και το Μεξικό είναι  διαφορετικό αλλά και ίδιο. Ο «Σαλινισμός» που ακολούθησε μετά  το 1994 (Σημείωση του Μεταφραστή: περίοδος με τη μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία, διαφθορά και ανισότητα στη σύγχρονη ιστορία του Μεξικού) είναι πλέον γνωστός με άλλο όνομα. Η λεηλασία δεν τελειώνει. Κανείς δεν αρνείται ότι οι Ζαπατίστας κατάφεραν το πιο σοβαρό πλήγμα σε ένα σύστημα που καταπίνει τα πάντα. Η φράση τους «Ya Basta!» (Αρκετά πια!)  ήταν καταστροφική. Θα συνεχίσουν να κάνουν ένα πολύ ζωηρό αγώνα σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τις διαπραγματεύσεις των κομμάτων τα οποία μοιράζουν τα πάντα .

Η αυτόνομη οργάνωση των λαών τους, με έναν τρόπο μοναδικό στον κόσμο, είναι ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επιτεύγματα τους. Όχι το μόνο. Κάνοντας αυτό, η κληρονομιά των Ζαπατίστας δεν είναι να δούμε την εθνική και παγκόσμια απήχηση ενός κινήματος που έφτασε την 20η επέτειό του ( 30 από τη γέννησή του), χωρίς να του παραδοθούμε. Μπορεί κανείς να πει το ίδιο χωρίς μια μικρή αμηχανία;

(Οι από τα κάτω)

***********

Rebellion shelters the EZLN just like it did 20 years ago: Subcomandante Marcos

La Jornada, 28 December 2013

Subcomandante Marcos. Photo from the Archive

Mexico, DF. Subcomandante Marcos, leader of the Zapatista Army of National Liberation (EZLN), said, in a communiqué released by the group, that like 20 years ago, when they rose up in arms, today they are sheltered by the rebellion.

“Itis Zapatista territory, it is Chiapas, it is Mexico, it is Latin America, it is the Earth. And it is December 2013, it is cold like it was 20 years ago, and like then, today a flag shelters us: that of rebellion,” said the guerrilla leader, who has not appeared in public for five years, in an extensive piece of writing.

Throughout the text, full of the irony that characterizes his writings, Marcos sent a hug to all his “Zapatista compañeros and compañeras, atheists and believers,” for the anniversary of their uprising, which will be commemorated on 1st January.

“To those who that night put their rucksacks and their history on their backs, to those who who took lightning and thunder into their hands, to those whose boots were shod with no future, to those who covered their faces and their names, to those who, without asking anything in return, died in the long night so that others, everyone, on a morning still to come, will be able to see the day as it should be seen, that is to say, from the front, standing, and  with an upright gaze and heart,” he said.

The rebel leader said that to all those involved in the history of the Zapatistas there goes their “memory and rebellion.”

“For them we cry, Freedom! Freedom! FREEDOM! OK. Health to you, and may our steps be as great as our dead,” he said.

Marcos also recalled the death of 49 children in a fire at the ABC nursery in the northern city of Hermosillo in 2009, and found that the incident was the result of “governmental greed and despotism.”

“The mortal victims, 49 children, are the collateral damage when incriminating files are destroyed (…) with their unjust absence, these infants have borne other men and women.

Their mothers and fathers now raise the demand for the greatest justice: that injustice will not be repeated,” he said.

The guerrilla leader also questioned the governments of the presidents who have governed Mexico since the appearance of the EZLN, Carlos Salinas de Gortari, Ernesto Zedillo, Vicente Fox, Felipe Calderón and Enrique Peña Nieto.

“Vicente Fox will be the demonstration that the posts of president of a republic and of a soft drinks subsidiary are interchangeable… and that both positions can be occupied by useless people, Felipe Calderón Hinojosa will be a ‘brave president’ (so that others will die) and not a psychopath who stole a gun (the presidency) for his war games (… ) and who ended up being what he always was: a second employee in a multinational,” he said .

On the current president, “Marcos”, who has questioned the reforms he has promoted, including energy, which will allow private investment in the sector, said: ” Enrique Peña Nieto will be a cultured and intelligent president (‘well, he is ignorant and silly but skilful’ is the new profile being constructed in the corridors of political analysts), and not a functional illiterate.”

 

http://www.jornada.unam.mx/ultimas/2013/12/28/rebeldia-cobija-al-ezln-igual-que-hace-20-anos-subcomandante-marcos-5968.html

Subcomandante Marcos: Η επανάσταση είναι το καταφύγιο του EZLN, ακριβώς όπως 20 χρόνια πριν

Μεξικό , DF . Ο Υποδιοικητής Marcos, ηγέτης του Στρατού των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση ( EZLN ), δήλωσε, σε ανακοινωθέν που κυκλοφόρησε από την ομάδα, ότι όπως και πριν από 20 χρόνια, όταν ξεσηκώθηκαν ένοπλοι, έτσι και σήμερα προστατεύονται από την εξέγερση .

«Είναι έδαφος  Ζαπατίστας, είναι Τσιάπας, είναι το Μεξικό, είναι η Λατινική Αμερική, είναι η Γη. Και είναι Δεκέμβρης 2013, κάνει κρύο, όπως έκανε πριν από 20 χρόνια, και όπως και τότε , σήμερα μια σημαία είναι το καταφύγιό μας: αυτή της εξέγερσης», δήλωσε ο ηγέτης των ανταρτών, ο οποίος δεν έχει εμφανιστεί δημόσια εδώ και πέντε χρόνια, σε ένα εκτεταμένο γραπτό κείμενο.

Σε όλο το κείμενο, γεμάτο από την ειρωνεία που χαρακτηρίζει τα γραπτά του, ο Marcos έστειλε μια αγκαλιά σε όλους τους  «συντρόφους και συντρόφισσες Ζαπατίστας, τους άθεους και τους πιστούς» για την επέτειο της εξέγερσης τους, η οποία θα εορταστεί την 1η Ιανουαρίου.

«Για εκείνους που εκείνο το βράδυ έβαλαν τα σακίδια και την ιστορία τους στις πλάτες τους, σε όσους πήραν την αστραπή και τη βροντή στα χέρια τους, σε εκείνους που οι μπότες τους ήταν πεταλωμένες χωρίς μέλλον, σε αυτούς που κάλυπταν τα πρόσωπά τους και τα ονόματά τους, σε εκείνους οι οποίοι, χωρίς να ζητούν τίποτα σε αντάλλαγμα , πέθαναν μέσα σε μεγάλη νύχτα έτσι ώστε οι άλλοι, όλοι,  ένα πρωί που ακόμα να έρθει, θα είναι σε θέση να δουν την ημέρα όπως πρέπει να τη βλέπουμε, δηλαδή, από μπροστά, όρθιοι, και με στητό το βλέμμα και την καρδιά», είπε .

Ο ηγέτης των ανταρτών δήλωσε ότι σε όλους όσους ασχολούνται με την ιστορία των Ζαπατίστας σ’ αυτούς πηγαίνει η «μνήμη και η εξέγερση.»

«Γι ‘αυτούς φωνάζουμε, Ελευθερία ! Ελευθερία ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ! OK . Στην υγειά σας , και ας είναι  τα βήματά μας  τόσο σπουδαία όσο οι νεκροί μας», είπε .

Ο Marcos θυμήθηκε επίσης το θάνατο 49 παιδιών σε μια πυρκαγιά στο βρεφονηπιακό σταθμό ABC στη βόρεια πόλη του Hermosillo το 2009, και διαπίστωσε ότι το περιστατικό ήταν το αποτέλεσμα της «κυβερνητικής απληστίας και  δεσποτισμού.»

» Τα θύματα, 49 παιδιά, είναι οι παράπλευρες απώλειες, όταν ενοχοποιητικά αρχεία καταστράφηκαν ( … ) με την άδικη απουσία τους, τα βρέφη αυτά έχουν μεταφέρει το βάρος σε άλλους άνδρες και γυναίκες .

Οι μητέρες και οι πατέρες τους επιζητούν τώρα τη μεγαλύτερη δικαιοσύνη: αυτή η αδικία δεν θα επαναληφθεί», είπε .

Ο ηγέτης των ανταρτών αμφισβήτησε επίσης τις κυβερνήσεις των προέδρων που έχουν κυβερνήσει το Μεξικό από την εμφάνιση του EZLN, τον Κάρλος Σαλίνας ντε Γκορτάρι, τον Ernesto Zedillo, τον Vicente Fox, τον Felipe Calderσn και τον Enrique Peρa Nieto .

» Vicente Fox θα είναι η απόδειξη ότι οι θέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και μιας θυγατρικής αναψυκτικών είναι ανταλλάξιμες … και ότι και οι δύο θέσεις μπορούν να καταλαμβάνονται από άχρηστα άτομα , ο Felipe Calderσn Hinojosa θα είναι ένας «γενναίος πρόεδρος» ( έτσι ώστε οι άλλοι να πεθάνουν ) και όχι ένας ψυχοπαθής που έκλεψε ένα πυροβόλο όπλο (την προεδρία) για τα παιχνίδια πολέμου του ( … ) και ο οποίος κατέληξε να είναι αυτό που ήταν πάντα: ένας δεύτερος υπάλληλος σε μια πολυεθνική », είπε .

Για το σημερινό πρόεδρο, o «Marcos», ο οποίος έθεσε υπό αμφισβήτηση τις μεταρρυθμίσεις που έχει προωθήσει, συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας, οι  οποίες θα επιτρέψουν τις ιδιωτικές επενδύσεις στον τομέα, είπε : «Ο Enrique Peρa Nieto θα είναι ένας καλλιεργημένος και έξυπνος πρόεδρος ( «καλά, είναι ανίδεος και ανόητος, αλλά επιδέξιος » είναι το νέο προφίλ που κατασκευάζεται στους διαδρόμους των πολιτικών αναλυτών), και όχι ένας λειτουργικά αγράμματος» .

 ΠΗΓΗ/ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ/ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:

http://dorsetchiapassolidarity.wordpress.com/2013/12/29/zapatista-20th-anniversary-declaration-of-war/

http://dorsetchiapassolidarity.wordpress.com/2013/12/29/rebellion-shelters-the-ezln-just-like-it-did-20-years-ago-subcomandante-marcos/